[117ra]
1 Nuͦ ſprach vnſe liebe
h͛re·
2 begif din liecht
daʒ in der warheit
ey̍n dvſterniſſe iʒ ītgē
emime liͤchte vn̄ ↄtrͣie
vmb mich d͛ daʒ gewa-
re licht bin ſo wil
ich dir vmb
fdin duſt͛-
niſſe
f gebē
g min ewich
liecht· Daʒ iʒ ſi din
alſe min· My̍n weſen
vn̄ lebē vn̄ ſelicheit
vn̄ vreude
3 alſe he
ouch bat ſinē vader
daʒ ſi bit vns ey̍n
ſin alſe wir ey̍n ſin·
Ich indir vn̄ dv īmir
niet verey̍niget
ſvnder ʒvͦmale ey̍n
alſe ſi ey̍n ſint doch
niet van naturen·
mer van gnadē na
vnbegriflich͛ wiſen·
4 Nuͦ y̍lent doch alle
elemēt wider iniren
erſtē vrſprunk· Der
ſtein daʒ vur vn̄ alle
dink· Wie mach nuͦ
ocker daʒ ſin· Daʒ
hdie edel kreature
die ey̍n wunder iʒ alre
wunder
i vn̄ dvrch
die der mīnekliche
got geſchaffen hatt
alle diſe dink himel
vn̄ erde vn̄ alle dink·
Daʒ die ſo iemerlich
verblift vn̄ niet wid͛
inkeret noch īy̍let
in iren ewigē vrſprūk
in daʒ ende vn̄ īdaʒ
ware liecht·
1 Daʒ muͦʒ vmmer ey̍n
groʒ dink ſin daʒ diſē
vnſprechlichē groʒē
[117va]gutʒ hindert vn̄ dich
irret·
2 Diſe hinderniſſe
ſint ʒweir leie wiʒ in
ʒweirley̍e ludē·
3 Die
erſtē daʒ ſint werin-
kliche h͛tʒen die ir
luſt vn̄ ir gnugde ne-
mēt inden kreaturē
vn̄ indē ſinnē vn̄ da
my̍de verʒerēt ire
macht ir ſīne
4 vn̄ alle
ir ʒit geit da my̍de
hin
5 diſe ſint ʒvͦ male
indeme dvſterniſſe vn̄ hant
kcō-
tͣrie intgein diſeme
liechte·
1 Die anderen
daʒ ſint ſoliche geiſtlic-
he lude die ī groʒeme
ſchine ſint vn̄ van vil
groʒeme namē vn̄ ſīt
vber die vʒer dvſt͛niſſe
dvnket ſi v͛re kvͦmē
2 vn̄ inirme grunde ſint
ſi phary̍ſei· vn̄ ſint vol
ey̍genre mīnē vn̄ ey̍gēs
willen vn̄ ſint rechte
iris ſelves vuͦr wuͦrf·
3 Diſe ſint ſere boſe ʒvͦ
[b]bekēnē vuͦrden vrū-
den gotʒ vʒwendich
4 wan ſi ſint wol van
mere vͦbungē vnd͛
wilen
l wan die ware
vruͦnt gotʒ ſin van
inbuʒen in bedē in
vaſtē inharticheit
des lebens alſo daʒ
ſi van inbuʒē niet
inſint ʒvͦ erkēnē dan
der geiſt gotʒ vn̄ in
deme der iſt·
5 ane ey̍n
vnderſcheit hant ſi
van den warē vrundē
gotʒ vʒwēdich·
6 Diſe
ſi ſint vol vrdeilis
ander lude vn̄ d͛ gotʒ
vrunde vn̄ ſich ſelber
niet·
7 ane die ware
gotʒ vrūt īvͦrteilent
nimam dan ſich ſelver
8 diſe ſvchēt in allen dīgē
dʒ ire ir dink iʒ in īne
in alle irme dvͦne
9 an
gode vn̄ an allen kre-
aturē ſuchēt ſi daʒ ire·
10 kinder diſe phareſein
[118ra]wiſe daʒ ſine mey̍nē
vn̄ ſuchē· d͛ iʒ ſo diͤf
ſo gruntlichē geniſtelt
mindie nature daʒ alle
die winkel
n des mē-
ſchē ſint dis vol
11 vn̄
were alſe licht iſerē
berch dvrch ʒvͦbrechē
alſe dit bit der naturē
ʒvͦ vberwindē
12 ane
daʒ niet iniʒ ʒvͦ vber
kvͦmē dā bit ey̍me
dinge·
13 Daʒ were daʒ
got ʒvͦ male vber-
hant neme vn̄ die
ſtat beſeiʒe
o
14 daʒ iſt
alleine an ſinē vrūdē·
15 ɱer alle die werilt
leider iʒ dis vol
16 alſe
groʒ ſchade kvͦmet
hinabe v͛re vn̄ na
daʒ der warē vrunde
gotʒ ir hertʒe dorrē
vn̄ kaldē mag in
inirme libe daʒ ſi daʒ
ſihēt daʒ irme gode
alſe groʒ vnrecht
geſchiet īvil mēſchē
vn̄ van deme mord-
igē ſchadē d͛ lude·
17 Diſer grunt der muͦʒ
groʒē vliʒ han
18 die wile
der menſche vmmer
lebet ſo inwirt he
nūmer gātʒ gedodit
noch vber wunden
y̍me inſi noch me ʒvͦ
dvͦne·
19 Dit iʒ ey̍n groʒ
wair hinderniſſe in
dit war liecht vn̄ in
diſen vrſprunk ʒvͦ
kvͦmene
20 ſo vallent
ſolich vf ir naturlich
liecht vn̄ verblibent
da wan da iʒ ſo groʒe
luſt ind͛ naturlicher
vernunft daʒ alle
luſt der werilde dar
wider niet iniſt bit
alle deme daʒ die werilt
geben mak
21 vn̄ daʒ
hant ſvlche heidenē
bekāt· Die in deme
naturlichē liechte
alleine blebē
p vn̄ niet
vuͦr wert inquamen
[118va]daʒ ſi inewigeme duſt͛-
niſſe blibē muͦſtē
22 dit
ſint die hinderniſſe
des warē liechtes·
1 Daʒ ander deil daʒ hie
ʒvͦ mirkene iʒ daʒ iʒ
die wiſe vn̄ d͛ wariſte
kurtʒete wek ʒvͦ kvͦ-
mē in diſē vrſprunk
vn̄ in dit ware liecht·
2 Daʒ iʒ ey̍n war ver-
leunē der menſche
ſins ſelves vn̄ ey̍n
luter grūtlich bloʒ
mey̍nē vn̄ mīnē god
vn̄ niet des ſinis
inkey̍nē dingē dan
alley̍ne der eren vn̄
der glorein gotʒ bege-
rē vn̄ ſvchē vā gode
ſonder mittel ouch
wa iʒ her kvͦme vn̄
van weme vn̄ y̍me
ouch wider vf dragē
alle dink· ouch ſond͛
alle vmbe wege vn̄
mittel daʒ da ſi ey̍n
gantʒ vnmittelich
[b]vʒ vluʒ vn̄ wid͛ vluʒ
3 dit iʒ der ware rechte
wek
4 hie ſcheidē ſich
die ware vrūt
5 vn̄ die
valſchē kerēt alle
dink vf ſich ſelver
vn̄ nemēt ſich der
gabē an vn̄ drent
ſi niet gode luterlichē
wider vf bit mīnē
vn̄ bit danknemicheit
in ey̍me verleunē ires
ſelves vn̄ ey̍n gantʒ
gan ingot luterlichē
6 wer dis alre meiſt
hait d͛ iʒ der alre
ganzſte
q vrūt gotʒ
7 vn̄
wer dis niet īmey̍nit
noch inhait ſonder
beſteit vf ſinre ey̍gēre
mīnē wirt he hie īne
vundē he ingeſihet
daʒ ware liecht nūm͛
vn̄ wirt vil ſorglichē
vn̄ vil ſchedelichen
hie my̍de v͛miſſehet
rdaʒ man iʒ niet in-
prubet noch war
[119ra]īnimet daʒ nature
alſe gātʒ da
s iʒ da man
got ſchinet mey̍nen
t·
8 dis wirt man ouch
gewar obe man dit
habe
9 alſe ſwer liden
vf die lude vellet ſo
vlihēt ſi·
10 Die ware
gotʒ vrunt vlient
inwert ʒvͦ gode vn̄
lidēt diʒ y̍me vn̄ ne-
mēt iʒ vā y̍me obe
ſi verlieʒent iʒ ī ime
altʒvͦmale daʒ īgot
alſo īne wirt daʒ
in lidē niet lidē īiʒ
in ime dan iʒ wirt
in ey̍ne vreude ey̍ne
wūne
11 ane die vielich
evrunt in irre phari-
ſein wiſen· ſo vf die
lidē vellet ſo in wiʒʒē
ſi wa hin·
12 Si loufent
alliʒ vʒwert vn̄ ſvchē
thelve vn̄ rait vnde
troſt vn̄ da in vint
man iʒ niet
13 ſo willēt
ſi ʒvͦ brechē vn̄ ver-
[b]ʒwifelen
14 vn̄ da iʒ ouch
groʒe ſorge ane daʒ
muͦʒ
u in ſwerlichen
begeinē
vā irme ende
v wan ſi niet
got in y̍n vindēt in
deme grunde·
15 Si īhāt
̄
niet ir gebuwe vf den
ſtein der
xp̄s iʒ geʒim-
errt
16 des muͦʒēt ſi vā
not niͤder vallen indē
grunt·
1 Diſe lude ſin
dvſentwerbe ſorklich͛
drane wā gemeine
werinkliche lude
2 die
haldēt ſich vuͦr boſe
vn̄ ſint inoitmuͦdiger
vorchtē
w·
3 alſe ouch
deit daʒ gemeine volk
daʒ volgede vnſeme
h͛rē
4 ane die phariſein
vn̄ die biſchobe vn̄
ſchriber daʒ heilich
ſchein daʒ wid͛ſtunt
ime ſterkelichē vnd
dotē in·
5 Diſen den in
muͦʒ man niet ſain
ſi wid͛ steīt obe vleihēt
alſe diſe ouch daden
[119va]Do
xp̄s an die erde
ſchreb
6 ſi inwuldē ir
gebrech niet bekēnen
7 van den edelſtē vn̄
den meiſtē hub ſich
die vluͦcht van erſte
bis ſi alle gevluegē·
8 Den ey̍nveldigē ludē
iʒ vil baʒ ʒvͦ helven
vn̄ ʒvͦ radē wil ſi ir
gebrech bekēnēt
9 alſe
alle der guͦt rait wi
rt
die ſich vuͦr gebrechlich
hant vn̄ in vorthen
vn̄ inoitmuͦdicheit ſtē
t·
1 vn̄ he hat vns
daʒ heilige ſakramēt
gegebē van erſt die
doufe vn̄ dē heilgen
kriſeme· Dar na obe
wir vʒvallen die bicht
edaʒ ſacramēt d͛ peni-
tēcien· dar ʒvͦ ſinen
heiligē gotlichē lichā
vn̄ andeme leſtē daʒ
heilige oley̍
2 dit ſint
vmmer groʒe vn̄ ſtar-
ke ſture vn̄ helven
wider in ʒvͦ gane in dē
vrſprunk vn̄ in vnſe
begin·
3 Sprach ſente
augꝰ·
4 Die groʒe ſonne
die hait vnd͛ ir ge-
machet ey̍ne minre
ſonne vn̄ die beſchede-
wit bit ey̍me wolkē
vn̄ daʒ niet ʒvͦ bedekē
ſonder ʒvͦ tēꝑen daʒ
wir ſi geſihē ɱogen
5 Diſe groʒe ſōne daʒ iʒ
[120ra]der himelſche vader
6 der hait vnder y̍me
gemachet ey̍ne mīre
ſonne
7 daʒ iʒ der ſun·
8 alley̍ne ime d͛ glich ſi
nader gotheit ſo hat
he ſich ſelver gemīret
na der menſcheit nit
ſich vns ʒvͦ verbergē
ſonder daʒ he vns ge-
tēꝑert wurde· Daʒ
wir in geſihē moch-
tē
9 wan he iʒ daʒ
ware liͤcht dʒ erluch-
tet ey̍nen iklichen
menſchē die da kuͦmi
tin diſe werilt·
10 Dit
liͤcht daʒ luchtet in
daʒ dvſterniſſe vn̄
daʒ dvſterniſſe ītphīk
des liͤchtes niet·
11 Dit
liͤcht intpheit nimā
wan die armē van
geiſte· niet vā guͦde
ſond͛ van geiſte die
wan vn̄ idel ires ſel-
ves ī ey̍gēre mīnen
vn̄ willen loiʒ ſint·
12 Der iʒ vil die van gude
arm ſint geweſt
vierʒich iar vn̄ dis
nie ey̍nē tropē inge-
ſmacketē
13 ſi verſtent
iʒ wol vn̄ hant iʒ wol
in dē ſinnē vn̄ ī der
vernūft mer indeme
grunde iſt iʒ īvremde
vn̄ v͛re īdeme ſmacke·
1 vil liebē her vuͦr
ſetʒit alliʒ daʒ ir ge-
leiſtē moget ī geiſte
vn̄ in naturē· Daʒ
vch dit gewar liͤcht
luchte inſmackēder
wiſen ſo moget ir
kvͦmē invrē vrſprūk
da dit ware liecht
luchtet
2 daʒ vch dit
werde dar vmbe bi-
det bit naturē vn̄
ane nature vn̄ her
vuͦr ſetʒit alliʒ daʒ
ir geleiſtē moget·
3 bidet godeſ vrūt daʒ
ſi vch hertʒvͦ helvē
4 hanget den an die
gode anhāgēt daʒ
ſi vch bit in īgot ʒiehē
[120va]
5 Daʒ vns daʒ allen
werde des helve vnʒ
der mīnekliche got
6 amē